Cerber to pies o trzech głowach występującyw mitologii greckiej. Był dzieckiem potwora Tyfona i Potworzycy Echidne. Innymi dziećmi ten niezwykłej pary była wielogłowa Hydra i Ortros, również pies, ale o dwóch głowach (który stał się później ojcem Sfinksa). Podobnie jak swój straszliwy ojciec Cerber żył w Tartarze, królestwie zmarłych i ciemności. Miał ciało wielkiego psa, trzy gryzące i szczekające głowy i sto ogonów, które potrafiły wić się i kąsać niczym węże. Siedział na brzegu podziemnej rzeki Styks i wykonywał niezwykle ważną pracę. Wpuszczał do królestwa umarłych ludzkie dusze i pilnował, aby nikt nie zdołał wymknąć się z powrotem. Był wiernym towarzyszem Charona, który sterował łodzią pełną dusz.

Niektórym żywym udało się jednak przemknąć obok niego. Eneasz podrzucił mu usypiające jedzenie, Orfeusz uśpił go piękną kołysanką, a Herakles zwyciężył go w brutalnej walce i skomlącego wywlekł na światło słoneczne. Gdy przerażony potwór rzucił się do ucieczki, z jego pysków kapała ślina. Grecy wierzyli, że miejsca, w które upadła do końca świata zostaną spalone i jałowe. Dbali też, aby zmarły oprócz miedziaka dla Charona miał też miodowy placuszek dla zjednania Cerbera. Z jadu Cerbera wyrosła też trująca i paraliżująca roślina zwana tojadem.

Cerber był uważany za wcielenie zła i symbol rozkładu ciał zmarłych. Ten straszliwy pies słuchał się Hadesa i Persefony, ale z prawdziwą radością służył jednej mrocznej pani - bogini czarów Hekate. Miała ona, podobnie jak Cerber, trzy oblicza. Jej posągi często ustawiano na rozstajach dróg. Przedstawiano ją jako kobietę o ciele węża i trzech głowach - lwicy, psa i klaczy. Trzy oblicza symbolizują także zmieniające się fazy księżyca. Hekate była najwyższą władczynią nieba i ziemi. Zeus nie zdołał odebrać jej prawa do spełniania najgorętszych życzeń śmiertelników. Zwracano się do niej podczas tajnych magicznych obrzędów, a imię jej wymawiano zawsze z lękiem i trwogą.

Cerber jest wdzięcznym tematem dla artystów i pisarzy. Bardzo dalekie echa opowieści o nim odnajdujemy także w książkach o Harrym Potterze. W tomie "Harry Potter i Kamień Filozoficzny" tajemnego przejścia strzeże straszny pies o trzech głowach, który podobnie jak Cerber uspokaja się tylko wtedy, gdy słyszy piękną melodię. Na szczęście ten akurat pies okazuje się sympatycznym Puszkiem i z wcieleniem zła nie ma nic wspólnego.